Łęczna to 20-tysięczne miasto na zachodnim skraju Polesia, siedziba powiatu. Kiedyś było to małe, senne miasteczko liczące (po wojnie) 3 tysiące mieszkańców,. Za PRL-u zostało mianowane stolicą lubelskiego zagłebia węglowego, a od 1999 jest stolicą powiatu i jednym z dwóch głównych miast pojezierza. Łęczna jest pięknie położona na wysokim, prawym brzegu Wieprza, przy ujciu Świnki, która również tworzy głeboką dolinę.

Miasto lokowane na prawie magdeburskim w 1467 roku rozwijało się szybko dzięki korzystemu położeniu na szlaku do Rusi i wkrótce zasłynęlo z urządzanych tu jarmarków. Ściągali na nie kupcy, hodowcy i rzemieślnicy z wielu krajów, a miasto bogaciło sie i rozbudowywało. Zbudowano wtedy m.in. kościół i bożnicę. Załozono też wtedy drugi rynek na potrzeby ludzi handlujących bydłem. 

Ten rozwój trwał aż do połowy XVII wieku, kiedy wojny, zarazy i pożary kolejno pustoszyły miasto. Próbą jego ożywienia było przyznanie Łęcznej nowych przywilejów tagowych i przeniesienie tu targu z końmi z Lublina. Upadku miasta to nie zatrzymało, ale z tych czasów pozostał rynek III - dzięki czemu mieszkańcy szczycą się dziś niewątpliwym ewenementem jakim jest posiadanie trzech rynków.

Łęczną ominęły budowane w XIX wieku szlaki drogowe i kolejowe, za to nie omijały jej pożary i dziłania wojenne. W 1942 roku Niemcy wysłali 3 tysiące Żydów do obozów zagłady, a w 1943 zamordowali na miejscu 1000 pozostałych. Zniszczone miasteczko po wojnie nie liczyło nawet 3 tysiecy mieszkańców.

Jego cichą egzystencję zmieniła dopiero budowa Lubelskiego Zagłębia Węglowego po 1976 roku. Łęczna zamieniła się w krótkim czasie w duże, nowoczesne, ponad 20 tysięczne miasto. Głównym pracodawcą została najlepsza w Polsce kopalnia w niedalekiej Bogdance.

Najciekawsze zabytki Łęcznej to:

Kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny - zbudowany w pierwszej połowie XVII wieku w stylu renesansu lubelskiego, z fundacji Adama Noskowskiego. W kaplicach przylegających do nawy głównej mieszczą się słabo zachowane renesansowe sztukaterie, poza tym w kościele zachowało się  brokowe wyposażenie. W krypcie pod kościołem pochowani są dziedzice Łęcznej z rodu Noskowskich i Firlejów.

Plac Kosciuszki - to pierwszy, średniowieczny rynek miasta. Stojący przy placu ratusz  urządzono dopiero po odzyskaniu niepodległości i po przebudowaniu budynku carskiej wartowni (pochodzącej z koła XIX wiecznej, klasycystycznej budowli). Dziś jest tu urząd stanu cywilnego.

Barokowa synagoga - budynek z połowy XVII wieku, leżący na krawędzi doliny świnki. Bożnica, w której zachowało się częściowo zabytkowe wyposażenie, jest uznawana za jedną z najpiękniejszych w Polsce. Budynek został zniszczony przez Niemców, odbudowany przez Polaków, następnie przejęty przez żydowską Gminę Wyznaniową mieścił do 2014 roku Muzeum Regionalne w Łęcznej.  Muzeum eksponuje zbiory etnograficzne, numizmatyczne, geologiczne, archeologiczne, artystyczne, judaików oraz zabytki związane z historią miasta i regionu. Obok synagogi znajduje się lapidarium z macewami, a naprzeciwko stoi tzw. Synagoga Mała. W tym XIX wiecznym budynku mieści się dziś biblioteka.

Łęczna stanowi doskonały punkt wypadowy na Nadwieprzański Park Krajobrazowy leżący tuż obok, a przede wszystkim na Pojezierze Łęczyńskie (Park Krajobrazowy Pojezierza Lęczyńskiego rozpoczyna się 10 km na północ wchód od Lęcznej) i Poleski Park Narodowy.

Artykuły powiązane