Po ponad dwóch latach prowadzenia prac na terenie lubelskiego zamku, miało miejsce ponowne otwarcie Muzeum Narodowego. Prace miały na celu między innymi tematyczne powiązanie obiektów i utworzenie logicznej trasy zwiedzania, ale też powiększenie przestrzeni, na której mają znajdować się stałe wystawy.

Teren po południowej stronie murów Zamościa to miejsce zbiegu dwóch rzek: Łabuńki i Topornicy. Niegdyś był to podmokly i zaniedbany teren, przez który w XIX wieku przeprowadzono linie kolejową (stacja PKP Zamość znajduje się przy ul. Szczebrzeskiej, na południowy zachód od Starego Miasta, około kilometra w linii prostej od Rynku), niszcząc częściowo fortyfikacje twierdzy.

Rynek, rzeczywiście wielki (100 na 100 metrów), spełniał przede wszystkim funkcje reprezentacyjne, nie handlowe, jak w "zwykłych" miastach (te „przyziemne” funkcje miał pełnić Rynek Solny na północ od Rynku Wielkiego, a na południu powstał jeszcze Rynek Wodny).

Stare Miasto, otoczone fortyfikacjami zbudowanymi nad bagnistą doliną Łabuńki, do dziś pozostaje dość wyraźnie oddzielone od późniejszej zabudowy miasta terenami zielonymi (niegdyś podmokłymi) - jest więc w centrum miasta, a jednak nieco odizolowane od jego reszty.

W centrum Starego Miasta, na przecięciu jego dwóch osi: wschód-zachód i północ- południe, leży Rynek Wielki z Ratuszem i kamienicami z podcieniami (najpiękniejsze z nich to kamienice ormiańskie).

Pozostałe zabytki "rozrzucone są" w dalszych rejonach starówki, ale to oznacza z reguły co najwyżej 200-300 metrów od Rynku:

Zamość to największe miasto (65 tys. mieszkańców) południowo-wschodniej części Lubelszczyzny. Słynne jest z XVI wiecznego zespołu architektoniczno-urbanistycznego, z tej przyczyny nazwane bywa "Perłą Renesansu" lub "Padwą Północy". Zamojskie Stare Miasto w 1992 roku zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Zamość leży na trasie Warszawa - Lublin - Lwów.

Często nazywany jest "bramą Roztocza" choć leży nie na Roztoczu, a w Padole Zamojskim, (krainie nie tak atrakcyjnej jak samo Roztocze, ale jednak zdecydowanie wartej poznania) - kotlinie miedzy Działami Grabowieckimi (na północy) i Roztoczem (na południu).

Zalew Zemborzycki to zbiornik retencyjno-rekreacyjny zbudowany na Bystrzycy. Jest też zbiornikiem zaporowym typu przejściowego pomiędzy limnicznym a reolimnicznym, a jego okres retencji wynosi 26 dób. Powierzchnia akwenu wynosi 2,78 km2, długość linii brzegowej – 12 km, średnia głębokość 2,3 metra, a maksymalna – 4 metry.

Pomysłodawcą stworzenia zalewu był geograf Kazimierz Bryński. Prace nad jego przygotowaniem rozpoczęły się w 1970 roku i trwały 4 lata, a w przedsięwzięciu pomagało wielu ludzi – około 40 tysięcy mieszkańców Lublina! Akwen został oddany do użytku w 1974 roku, a uroczystość otwarcia poprowadził Edward Gierek.

Trasa podziemna w Lublinie została udostępniona do zwiedzania zaledwie kilkanaście lat temu, bo w 2006 roku, ale pozwala zwiedzającym na zapoznanie się z historią i wydarzeniami sięgającymi aż 1000 lat wstecz! Ciągnie się ona pod Starym Miastem. Zaczyna się przy dawnym ratuszu – Trybunale Koronnym, dalej prowadzi ulicami Złotą i Archidiakońską do Placu po Farze.

Bronowice to południowo-wschodnia dzielnica Lublina, oddzielona od centrum Bystrzycą i Czerniejówką.

Teren wschodniego Lublina to dosyć monotonny krajobrazowo i raczej płaski teren Płaskowyżu Świdnickiego, wznoszący się łagodnie od dolin rzecznych ku wschodowi. Różnice wysokości wahają się tu od około 165 do nieco ponad 200 m.n.p.m.

Bronowice były założoną jeszcze w średniowieczu wsią, która została przyłączona do Lublina w 1916 roku i już wówczas miała, podobnie jak większość wschodnich dzielnic miasta, charakter przemysłowy. Rozwojowi gospodarczemu sprzyjało położenie przy linii kolejowej oddanej do użytku w 1877 roku.

Większość mieszkańców Lublina żyje dziś w nowych osiedlach, przeważnie na blokowiskach z PRL-u. Ale blokowisko blokowisku nierówne i , chociaż zabytków w pełnym tego słowa znaczeniu raczej nie da się tam znaleźć, to niektóre osiedla mają dużą wartość architektoniczną.

Sławin to położona w północno-zachodnim "rogu" Lublina rozległa, ale słabo zaludniona dzielnica, jedna z najbardziej atrakcyjnych turytycznie peryferyjnych dzielnic miasta. Oddzielona jest od reszty Lublina Górkami Czechowskimi (od wschodu, czyli od dzielnicy Czechów) a od południa - doliną rzeki Czechówki. Północny i zachodni brzeg dzielnicy wyznaczają administracyjne granice miasta.